Elektroniczne pieniądze są nową formą elektronicznej płatności. Mogą zastąpić tradycyjną gotówkę i sprostać wymaganiom bezpieczeństwa narzuconym na sieci, które obsługują coraz to nowsze usługi, np. dostęp on-line do serwisu informacyjnego.
Jak działają elektroniczne pieniądze?
Elektroniczny pieniądz jest oparty na schemacie przedpłaty - użytkownik przed dokonaniem płatności musi wykupić elektroniczne pieniądze od ich wydawcy. Każda moneta elektroniczna jest zaopatrzona w unikatowy, generowany losowo numer seryjny, a także certyfikat banku-emitenta, który obciąża zwykłe konto bankowe klienta odpowiednią kwotą. Jednocześnie elektroniczne pieniądze zobowiązują innych uczestników handlu elektronicznego do przyjęcia płatności bez konieczności dostępu do rachunku bankowego podczas transakcji. Artykuł powstał we współpracy z portalem branżowym http://nieruchomoscicafe.pl/
Bezpieczeństwo
Dzięki zastosowaniu algorytmów kryptograficznych elektroniczna gotówka jest zabezpieczona przed nieuprawnionym użyciem, gdyż elektroniczne pieniądze nie muszą być fizycznie wymieniane i mogą być używane do zdalnych płatności w różnych krajach (np. przez Internet). W większości istniejących systemów elektronicznych pieniędzy jednostki raz użyte podczas transakcji nie mogą być ponownie wykorzystane, dlatego podstawowy schemat przeprowadzania transakcji w systemach elektronicznego pieniądza składa się z trzech protokołów: protokołu pobrania, płatności i depozytu.
Proces transakcji przy użyciu elektronicznych pieniędzy może wyglądać następująco:
- Kupujący wykupuje od wydawcy prawo do dokonania transakcji na określoną kwotę, a kwota ta odliczana jest z jego rachunku.
- Równowartość transakcji za zakupiony towar lub usługę płacący przekazuje w postaci praw otrzymanych od wydawcy. Prawa te mogą być przyjęte przez punkt handlowo-usługowy bezpośrednio albo po uprzednim dokonaniu autoryzacji.
- Po zatwierdzeniu transakcji sprzedający przekazuje kupującemu zamówiony towar i deponuje prawa otrzymane od płacącego w centrum rozliczeniowym.
- Do wydawcy przekazywana jest informacja o kwocie sprzedaży i następuje rozliczenie transakcji.
Pierwszym ogólnodostępnym rozwiązaniem tego rodzaju był system płatności zaoferowany w 1994 r. przez NetBank. Klienci nabywali za pomocą płatnego numeru telefonicznego pay-per-call tzw. NetCashcoupons. Kupony te były przesyłane pocztą elektroniczną i mogły być następnie wymieniane na odpłatne informacje lub oprogramowanie dostępne w sieci.
Przykładem praktycznego zastosowania tego rodzaju płatności elektronicznych jest np. CyberCoins firmy CyberCash (wdrażany w Europie m.in. przez Dresdner Bank).
